Odkrywanie Tatr

Pierwszymi zdobywcami Tatr byli zbieracze ziół, pasterze i myśliwi. Dopiero grupo później góry zaciekawiły turystów i sportowców – w tym narciarzy.

O historii obecności człowieka w Tatrach opowiada wystawa w Ośrodku Edukacyjno-Muzealnym Tatrzańskiego Parku Narodowego (ul. Chałubińskiego 42 A w Zakopanem).

Można zobaczyć m.in. używane przez pionierów tatrzańskich wypraw torby łowieckie, kosze, naczynia (w tym skopek na bryndzę) oraz strzelby i trofea myśliwskie. Jest kopia mapy Tatr Wysokich namalowanej w 1938 r. przez profesorów Szoltza i Liptaka z oznaczonymi pierwszymi wejściami na niektóre szczyty, miejscami występowania lokalnej roślinności i zwierzyny oraz pierwotnymi nazwami podtatrzańskich wsi. Pokazywane są także litografowane panoramy Tatr i górskich stawów z 1864 r.

Osobny dział ekspozycji poświęcony jest historii pierwszych związków turystycznych i sportowych, działających na obszarze Tatr Wysokich (w tym Towarzystwa Karpackiego). Wśród eksponatów są m.in. pochodzące z przełomu XIX i XX w. akcesoria taternickie i sprzęt do uprawiania sportów zimowych (prócz nart, sanek i łyżew także… narto-łyżwy oraz skibob). Prezentowane są także stare publikacje poświęcone Tatrom – polskie i słowackie, ale również niemieckie i węgierskie.

Okazuje się, że historia odkrywania i udostępniania turystycznego Tatr była podobna po obu ich stronach. Erika Cintulova, szefowa Muzeum w Kieżmarku, które przygotowało wystawę, podkreśla również, że Tatry połączyły Polaków i Słowaków nie tylko dlatego, że „niezwykłym pięknem przyrody, mocą leczniczego działania i bogatym folklorem wabią niezmiennie turystów, sportowców i artystów”, ale też przez to, że „od niepamiętnych czasów były cichym świadkiem dziejów” obu narodów.